Szukając Hortense ***

Komedia wybrana przeze mnie z repertuaru festiwalu francuskiego w kinie Muranów, opowiada całkiem prostą i przyziemną historię. Damien (Jean-Pierre Bacri) i Iva (Kristin Scott Thomas) tworzą na pozór całkiem normalne małżeństwo. Po bliższym poznaniu okazuje się, że nie ma między nimi komunikacji i wcale nie są w tym związku szczęśliwi. Damiena już po samym wyglądzie można odebrać jako osobę niezbyt zadowoloną z życia, zamkniętą w sobie i ceniącą "święty spokój". Iva czuje się samotna, ze względu na chłodny stosunek męża do niej. Okazuje się, że Damien również z synem i ojcem nie ma najlepszych relacji. Jednak życiowa bierność i apatia bohatera zostanie przerwana. Poproszony o pomoc w sprawie Zoriki, nielegalnej imigrantki, zmuszony będzie do działania. Z początku bohater odpuści sobie podejmowanie inicjatywy, jednak splot pewnych wydarzeń nie pozostawi mu wyboru.

Poznana na ulicy dziewczyna (Isabelle Carré) nazwie Damiena "zmiętym". Myślę, że nie tylko do bohatera pasuje to słowo. Wiele scen w filmie jest bezbarwnych. Pojawiają się wątki i postaci, nic nie wnoszące do filmu, a występujące w nim za długo. Jednak to, co mnie urzekło to zwyczajność głównych bohaterów i ich postepowań. Nie mamy tutaj przerysowanych zachowań czy bohaterskich czynów, do których przywykam oglądając kino amerykańskie. Zaniedbywana przez męża żona łatwo wdaje się w romans. Mający wszystko w nosie facet nie staje się nagle superbohaterem. Romantyczna miłość jest tylko korzystnym życiowo wyborem. Tutaj ukłony w stronę aktorów, głównie Jeana Pierra Bacri'ego i Kristiny Scott Thomas, którzy swoją dobrą i wiarygodną grą sprawili, że ich bohaterzy byli bardzo realistyczni.

Nie nazwałabym jednak "Szukając Hortense" komedią, a raczej dramatem codzienności. Nie ma w filmie zbyt wielu scen zabawnych (a kto jak kto, ale Francuzi potrafią mnie rozbawić do łez). Natomiast przeciętni do bólu bohaterowie, oddają jaka potrafi być ludzka natura. Zdarza się, że wiedziemy czasem życie, z którego nie jesteśmy zadowoleni, ale jednocześnie nie robimy nic by to zmienić. Niektórzy z nas brną przez kolejne dni "zmięci" od swojej bierności. Lubię, gdy kino rzuca mi wyzwanie mówiąc: jesteś kowalem swojego losu, weź życie w swoje ręce. Ale tym, którzy preferują wartką akcję, spójne wątki i nieprzypadkowe postaci, film odradzam.